Το χέρι αποτελείται από πολλά μικρά οστά:

• τα οστάρια του καρπού (οκτώ οστά που δημιουργούν τον καρπό και προσφέρουν επιδεξιότητα και μεγάλο εύρος κίνησης στο χέρι)
• τα μετακάρπια (πέντε οστά που συνθέτουν το μεσαίο τμήμα του χεριού) και
• τις φάλαγγες των δακτύλων.

Τα δυο οστά του αντιβραχίου (η κερκίδα και η ωλένη) καταλήγουν στο χέρι δημιουργώντας τον καρπό.

Σε αυτό το πολύπλοκο σύστημα οστών και οσταρίων, που συνδέονται μεταξύ τους με ισχυρούς συνδέσμους, επικάθεται ένα σύστημα τενόντων, που διακρίνονται σε καμπτήρες (συντελούν στο κλείσιμο των δακτύλων) και σε εκτείνοντες (συμμετέχουν στο άνοιγμα των δακτύλων). Οι τένοντες αυτοί προέρχονται από μύες τις περιοχής του αντιβραχίου και υποστηρίζονται από ένα σύνολο συνδέσμων, που επιτρέπουν την αρμονική λειτουργία του χεριού.

Στενωτική τενοντοελυτρίτιδα De Quervain αποτελεί σύνδρομο υπέρχρησης και μπορεί να προκληθεί απο επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμους. Η νόσος χαρακτηρίζεται απο πόνο και οίδημα στην πλευρά που βρίσκεται ο αντίχειρας λίγο κεντρικότερα του καρπού. Κατα την ψηλάφηση διαπιστώνεται ευαισθησία που οφείλεται σε φλεγμονή δύο τενόντων που διέρχονται απο την περιοχή (μακρού απαγωγού και βραχύ εκτείνοντα τον αντίχειρα). Είναι συχνότερη σε ενήλικες 30-50 και προσβάλλει τις γυναίκες 10 φορές περισσότερο απο τους άνδρες.

Η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει ναρθηκοποίηση του αντίχειρα και χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Επί αποτυχίας της αρχικής αντιμετώπισης συνισταται έγχυση κορτιζόνης και τοπικού αναισθητικού. Εάν ο πόνος επιμένει,ενδείκνυται χειρουργική διάνοιξη του διαμερίσματος που περιλαμβάνει τους τένοντες.

Οι τένοντες οι υπεύθυνοι για την κάμψη των δακτύλων (καμπτήρες) κινούνται προκειμένου να λειτουργήσουν μέσα σε ενα ιστικό σωλήνα (έλυτρο). Σχετική στένωση του περιβλήματος του τένοντα προκαλεί πόνο,οίδημα και αναπήδηση του πάσχοντος δακτύλου. Η στένωση προκαλείται συνήθως απο ένα οζίδιο ή μια διόγκωση του τένοντα κεντρικότερα ενός σύνδεσμου( δακτυλιοειδής σύνδεσμος Α1). Μπορεί να πάσχει οποιονδήποτε δάκτυλο απο τη νόσο.

Η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική διάνοιξη του συγκεκριμένου δακτυλιοειδούς συνδέσμου με άμεσα αποτελέσματα.

Με τον όρο αρθρίτιδα εννοούμε τη σταδιακή καταστροφή των αρθρικών επιφανειών μιας άρθρωσης. Εμφανίζεται με διάφορες μορφές όπως εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, φλεγμονώδης αρθρίτιδα. Η σταθερότητα της άρθρωσης εξασφαλίζεται από ένα πολύπλοκο σύμπλεγμα συνδέσμων. Η συνεχής καταπόνηση και φόρτιση της άρθρωσης οδηγεί σε εκφύλιση των συνδέσμων και αστάθεια. Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει τις γυναίκες συχνότερα απο τους άνδρες.

Η συμπτωματολογία ποικίλει αναλόγως του σταδίου της ασθένειας από ελαφρύ πόνο μέχρι και ανικανότητα της χρήσης του αντίχειρα. Στα αρχικά στάδια της νόσου η θεραπεία είναι συντηρητική με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ακινητοποίηση του αντίχειρα με νάρθηκα. Πολλές φορές η θεραπεία αυτή είναι αρκετή για να ανακουφιστεί ο ασθενής από τα συμπτώματα και σταδιακά να αρχίσει να επαναχρησιμοποιεί το πάσχον χέρι.

Σε προχωρημένο στάδιο επι αποτυχίας των συντηρητικών μέτρων μπορεί να γίνει αρθρόδεση, δηλαδή χειρουργική καταστροφή της άρθρωσης προκειμένου να ανακουφιστεί ο ασθενής απο τον πόνο και να είναι σε θέση να επαναχρησιμοποιήσει τον αντίχειρα του.